Danza da lúa en Santiago
¡Fita aquel branco galán,
olla seu transido corpo!
É a lúa que baila
na Quintana dos mortos.
Fita seu corpo transido,
negro de somas e lobos.
Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.
¿Quén fire potro de pedra
na mesma porta do sono?
¡É a lúa! ¡É a lúa
na Quintana dos mortos!
¿Quén fita meus grises vidros
cheos de nubens seus ollos?
É a lúa, é a lúa
na Quintana dos mortos.
Déixame morrer no leito
soñando con froles d’ouro.
Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.
¡Ai filla, co ár do céo
vólvome branca de pronto!
Non é o ar, é a triste lúa
na Quintana dos mortos.
¿Quén brúa co-este xemido
d’imenso boi melancónico?
Nai: É a lúa, é a lúa
na Quintana dos mortos.
íSi, a lúa, a lúa
coronada de toxos,
que baila, e baila, e baila
na Quintana dos mortos!
Federico García Lorca.
Recomendo visitar Santiago unha cidade cun encanto particular e envolvente, sempre soñei con ese lugar e o día que o conseguín foi especial. Agora só me queda face-lo camiño aínda que se pode dicir que empecei xunto a Nara o Camiño Inglés, temos que acabalo algún día...teño a miña peregrina na habitación que linda...
Saludos desde el Mediterráneo. Rakel
5 comentarios
Rakel -
Besos.
AQUILES -
Entre las vacaciones , la crisis ecónomica que atraviesa toda Europa y mis viajes de negocios ha sido larga mi ausencia en comentarios pero no en visitas.
Nunca he realizado el camino de Santiago, pero si que me daría esa caminata de cientos de kilómetros con tú interesante conversación, alegría y belleza.
Como siempre un beso del guerrero incansable.
Aquiles
Nara -
De nada por todo :-)
Bicos
Rakel -
Alguien se apunta??? Nara no quiere jo!!! hay que convencerla y que venga!!
Besos y gracias Nara por todo.
Nara -
Muy bonito poema, y que decir de la foto, que gusto jajaja.
Ya solo de pensar que tengo que hacer el Camino, ya sea el Francés, el Inglés o el de la Plata, me entran sudores frios. Yo como que me lo voy a pensar.
Bicos